การที่มีผู้ซื้อสินค้ามือสองมาขายต่อโดยที่สินค้าเป็นมีเครื่องหมายการค้าที่เลียนหรือปลอม มีความผิดดังนี้
ตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2543 110 (1) “ บุคคลใด นาเข้ามาในราชอาณาจักร จำหน่าย เสนอจำหน่าย หรือมีไว้เพื่อจำหน่ายซึ่งสินค้าที่มีเครื่องหมายการค้า…. ปลอมตามมาตรา 108 หรือที่เลียนเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่นตามมาตรา 109 ต้องระวางโทษดังที่บัญญัติไว้ในมาตรานั้น ๆ ซึ่งเห็นได้ว่า การเสนอจำหน่าย หรือมีไว้เพื่อจำหน่ายซึ่งสินค้าที่มีเครื่องหมายการค้าปลอมหรือเลียนเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่นย่อมมีความผิดฐานปลอมหรือเลียนเครื่องหมายการค้าด้วยเช่นกัน
ความผิดฐานปลอมหรือเลียนเครื่องหมายการค้าหรือนาเข้ามาจำหน่าย หรือเสนอขาย หรือมีไว้เพื่อจำหน่ายซึ่งสินค้าปลอมหรือเลียนเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่น เป็นความผิดอาญาต่อแผ่นดิน เจ้าหน้าที่ตำรวจมีอำนาจจับกุมและเชิญผู้เสียหายที่เป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้าที่แท้จริงมาพิสูจน์ยืนยันได้หรือเจ้าของเครื่องหมายการค้าที่แท้จริงแจ้งความดำเนินคดีก็ได้ จำนวนสินค้ามิใช่เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของความผิดนี้ ความสำคัญอยู่ที่ว่า ผู้ขายสินค้ามือสองรู้หรือไม่ว่าสินค้าที่ตนขายนั้นเป็นสินค้าที่ใช้เครื่องหมายการค้าปลอม การพิสูจน์เจตนาในเรื่องนี้ค่อนข้างยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตลาดสินค้ามือสองนั้น ส่วนใหญ่ผู้ที่นาสินค้ามือสองมาขายมิใช่ตัวแทนจาหน่ายสินค้าของเจ้าของเครื่องหมายการค้าที่แท้จริง
นายพิบูล ตันศุภผล นบ., นบท.
นายทะเบียนเครื่องหมายการค้า
