เครื่องหมายการค้าที่ยังไม่ได้รับการจดทะเบียนต้องยื่นคัดค้าน เครื่องหมายการค้าที่จดทะเบียนแล้วต้องยื่นเพิกถอน
ก.การคัดค้านการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า
เครื่องหมายการค้าที่ผ่านการพิจารณาและประกาศโฆษณาแล้ว ช่วงเวลา 60 วันของประกาศโฆษณา
บุคคลผู้มีส่วนได้เสียสามารถขอยื่นคัดค้านได้ ดังนี้
1.บุคคลใดเห็นว่าตนมีสิทธิดีกว่าผู้ขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้านั้น เช่น เครื่องหมายการค้าเหมือนหรือคล้ายกับเครื่องหมายการค้าของตนเองที่ได้ยื่นจดทะเบียนไว้
2.หลังจากยื่นคัดค้านแล้วนายทะเบียนจะพิจารณาและออกคำสั่งภายใน 15-20 เดือน
3.หากคำสั่งตามข้อ 2 ออกแล้วไม่เห็นด้วยสามารถอุทธรณ์คำสั่งต่อคณะกรรมการได้ภายใน 60 วัน
4.หากคำสั่งตามข้อ 3 ออกแล้วไม่เห็นด้วยสามารถอุทธรณ์คำสั่งต่อศาลได้
ข.การเพิกถอนการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า
มาตรา 61 ผู้มีส่วนได้เสียหรือนายทะเบียนอาจร้องขอต่อคณะกรรมการ ให้สั่งเพิกถอนการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าใดได้ หากแสดงได้ว่าเครื่องหมายการค้านั้น ในขณะที่จดทะเบียน
(๑) มิได้เป็นเครื่องหมายการค้าที่มีลักษณะบ่งเฉพาะตามมาตรา ๗
(๒) เป็นเครื่องหมายการค้าที่มีลักษณะต้องห้างตามมาตรา ๘
(๓) เป็นเครื่องหมายการค้าที่เหมือนกับเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่นที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว สำหรับสินค้าจำพวกเดียวกันหรือต่างจำพวกกันที่มีลักษณะอย่างเดียวกัน หรือ
(๔) เป็นเครื่องหมายการค้าที่คล้ายกับเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่นที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว จนอาจทำให้สาธารณชนสับสนหลงผิดในความเป็นเจ้าของสินค้าหรือแหล่งกำเนิดของสินค้า สำหรับสินค้าจำพวกเดียวกันหรือต่างจำพวกกันที่มีลักษณะอย่างเดียวกัน”
มาตรา 62 บุคคลใดเห็นว่าเครื่องหมายการค้าใดขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรม
อันดีของประชาชน หรือรัฐประศาสโนบาย บุคคลนั้นอาจร้องขอต่อคณะกรรมการให้สั่งเพิกถอนการ
จดทะเบียนเครื่องหมายการค้านั้นได้
มาตรา 63 ผู้มีส่วนได้เสียหรือนายทะเบียนอาจร้องขอต่อคณะกรรมการให้เพิกถอนการ
จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าใดได้ หากพิสูจน์ได้ว่าในขณะที่ขอจดทะเบียน เจ้าของเครื่องหมาย
การค้านั้นมิได้ตั้งใจโดยสุจริตที่จะใช้เครื่องหมายการค้านั้นสำหรับสินค้าที่ได้จดทะเบียนไว้ และตาม
ความจริงก็ไม่เคยมีการใช้เครื่องหมายการค้านั้นโดยสุจริตสำหรับสินค้าดังกล่าวเลย หรือในระหว่าง
สามปีก่อนที่จะมีคำร้องขอให้เพิกถอนมิได้มีการใช้เครื่องหมายการค้านั้นโดยสุจริตสำหรับสินค้าที่ได้
จดทะเบียนไว้ ทั้งนี้ เว้นแต่เจ้าของเครื่องหมายการค้านั้นจะพิสูจน์ได้ว่า การที่มิได้ใช้เครื่องหมาย
การค้านั้นมีสาเหตุมาจากพฤติการณ์พิเศษในทางการค้า และมิได้มีสาเหตุมาจากความตั้งใจที่จะไม่ใช้
หรือจะละทิ้งเครื่องหมายการค้านั้นสำหรับสินค้าที่ได้จดทะเบียนไว้
